چــنــیـــن تــا بــقــنــوجــشـــن آورد شــاد

مـــــهــــی شـــاد و مـــهـــمـــان هـــمـــی داشـتش

سَــر مــاه چـــنـــدانــش هـــدیـــه ز گــــنـــج

ز خـــرگــاه و از خــیــمــه و فــرش و رخـــت

هـــم از زرّســـاوه هــــم از رســـتـــه نـیز

هــم از شــیــر و طــاووس و نــخــچــیر و بــاز

درونــشــان ز کــافـــور و از مـــشـــک پـــُر

زبـــر جـــد ســـرو گـــاوی از زرّنـــاب

گــهـــرهـــای کــانــی ز پـــا زهـــر و زهـــر

بـــه بـــرگـــســـتـــوان پـــنـــجـــه اســـپ گـــزیــــن

ز خـــفـــتـــان و از درع و جـــوشـــن هـــزار

ز دیـــنـــار و ز نـــقــــره خـــروار شـــســـت

پـــرســـتـــار ســـیـــصـــد بـــتـــان چـــگـــل

هــرآن زر کــه از بـــاژ درکـــشورش

ازو خـــشــــت زرّیـــن هـــمـــی ســـاخـــتـــی

صـــدش داد از آن هـــمـــچــــو آتــــش بــه رنگ

یـــکــی حــلــه دادش دگـــر کـــز شـــهـــان

بــــرو هـــر زمـــان از هـــزاران فـــزون

بُـــدی روز لــــعــلـــی، شـــب تـــیـــره زرد

کـــرا تـــن ز دردی هـــراســـان شـــــدی

ازو هـــــر کـــســی بــوی خــوش یــافـتی

بـــه ایـــرانـــیـــان هـــر کــــس از سرکشان

پـــس از بــهــر ضــحــاکِ شــه ســاز کــرد

ســـراپـــرده دیـــبـــه بـــر رنـــگ نــیـــل

چـــو شــهــری دو صــد بــرج گــردش بـپای

یــکـی فــرش دیــبــا دگــر رنــگ رنــگ

ز هــر کــوه و دریـــا و هـــر شـــهـــر و بر

نـــگــــاریـــده بـــر گـــرداو گـــونـــه گـــون

ز زرّ و زبــرجـــد یـــکی نـــغـــز بـــاغ

درخــــتــــی درو شـــاخ بــروی هــزار

بــه هــر شــاخ بــر مــرغــی از رنــگ رنگ

چــو آب انــدرو راه کـــردی فــراخ

ســـر از شـــاخ هـــر مـــرغ بـــفـــراخـتی

درم بــُد دگــر نـــام او کـــیــمــوار

بـــه ده پــــیل بـــر مـشک بـــیتال بـــود

ده از عــنــبــر و زعــفـران بــود نــیــز

ز ســـیـــم ســـره خـــایـــه صـــد بـار هشت

ســپــیــدیــش کــافــور و زردیــش زر

ســخنـــگوی طـــوطی دوصــد جــفـت جفت

کــت و خــیــمه و خــرگــه و شــاروان

ز گـــاوان گـــردونـــگـــش و بـــارکـــش

هـــزار دگـــر بـــار دنـــدان پـــیـــل

ز دیـــبـــای رنــگــیــن صــد و بــیــســت تـخت

دو صــد جــوشـــن و هــفــتـصد درع و ترگ

چـــهـــل تـــنــگ بـــار از مـــُلمـــع خــُتــو

ز کـــرگ از هـــزاران نــگــاریــن سـپر

ســـریـــری ز زر بـــر دو پـــیـــل ســـپـــیــد

از آن آهـــن لــعـــلـــگــون تـــیـــغ چـــار

هــــزار از بــــلـــوریــــن طـــبـــق نـــابــسود

ز جــــام و پـــیـــالـــه نــود بـــار شــسـت

ز زر چــــار صد بـــار دیـــنـــار گــنــج

ز زر کــــاســـه هـــفـــتاد خـــروار وانـــد

هـــزار و دو صــــد جــــفــــت بــــردنــــد نـــام

هــــم از شــــاره و تــــلـــک و خــــزّ و پـــرنـــد

هـــزار اســـپکُـــه پــیـــکــرتــیـــز گــام

هـــزار دگــــر کـــرّگــــان ســـتــــاغ

ده و دوهــــزار از بـــت مــــاهــــروی

زدُرّ و زبــــر جــــد ز بـــهـــر نـــثـار

یـــکــــی درج زَرّیـــن نــــگــــارش ز دُر

گـهر بــُد کـز آب آتش انگیختی

گــــهــــر بــــُدکــــزو اژدهـــا ســــرنـــگـــون

گـــهـــر بـــُد کـــه شـــب نـــورش آب از فــــراز

یـــکـــی گــــوهــــر افــــزود دیــــگـــر بــــدان

هـــمــــه گـــوهــــری را زده گــــام کــــم

چـــنـــین بـــُد هــــزارودو صــــد پــــیـــلـــوار

صــــدو بـــیـــســـت پـــیـــل دگـــر بـــار نـیز

یـــکی نـــام بـــا ایـــن هـــمـــه خـــواسته

ســــپـــهـــبـــد بـــنه پــــیش را بـــار کــرد

تـــنــــش را بـــه تـــیر ســـواران بـــدوخـــت

گلیمی که باشد بدان ســـــــــــر سیاه

نبایدت رنج ار بـــــــــــود بخت یار

خوی گیتی اینست و کـــردارش این

چـــــو شاهیست بیدادگر از سرشت

نش از آفرین ناز و، نز غـــــم نژند

چه خواند به نام و چه راند به ننگ

چو سایست از ابرو چه رفتن ز آب

چـــــــو تدبیر درویش گم بوده بخت

نهند گنج و سازد ســـــــرای نشست

انوشه کسی کاو نکـــــــــــو نام مُرد

کسی کو نکــــــــــــو نام میرد همی