هر که را نیست عیش خوش بی دوست

جان ما گوهری است بیش بها

اندرین مزبله چه می پاییم؟

گرچه از تو به بوی خرسندیم

عاشقا، راز عاشقان بشنو

گوش کن سر این فسانه ز من

گرچه در جان توست کان علوم

آنکه در جان تو را اصول نهاد

تا تو از خویشتن برون نایی

چون برون آمدی، فدا کن جان