مطربا، نغمهٔ حزین بر دار

از نه آهنگ خردهٔ عشاق

مردم از هجر دوست، یک دمه ای

تا من اندر سماع عشق آیم

نفسی بگذرم ازین پس و پیش

چون که پی گم کنم ازین هستی

همچو مستان سماع برگیرم

ساعتی همچو آرزومندان

مرغ بسمل صفت، زنم پر و بال

شرح عشق محب و حسن حبیب

روز اول، چو جوهر انسان

واهب اصل آلتی بخشید

در زمانه بدید تو بر تو

گشت ناظر به صورت هر دو

چون شد اندر دلش صفا غالب

روی زیبا ز روی بد بگزید

هر کجا حسن دلربایی دید

هر دمش کسوتی لطیف نمود

هر که عاشق به دیدهٔ جان شد