آن غزال این غزل چو زیبا دید

زد چو طوطی یکی شکرخنده

کاندر آماج نطق معنی جوی

گرچه بسیار می نواختمت

انعم الله نعمت عشقت

زین صفت درها که طبع تو سفت

گفتمش: مثل این نگفته کسی

شعر، در عالمی که مردانند

شاعری منقطع کند نورت

نشنیدی تو این حدیث صواب؟

شعر آن به که خود ندانندش

رو به تحصیل علم شو مشغول

ورنه، دعوی مکن، به معنی کوش

در مقامات عاشقان مست آی

خود ستوده است هر که اهل بود

یا سوار آی در سخن رانی

یا درون شو بتاب خانهٔ عشق

بس که گفتند هر یک از هوسی

گر تو پر مایه ای درین بازار

گفتم: ای نور چشم ناخفته

ای به بوی تو زنده جان و تنم

گفت هی هی، نه این چنین، نه چنان

سخن دل ز شاعری دور است

منشا این سخن هم از جایی است

در جهان هیچ کس مشوش عشق

هر زبانی سخن نداند گفت

همه را نیست، گر چه جان و تن است

مرد، اگر بر فلک رسانندش

سخنی کز سر صفا گویند

تو نه آنی کز اصل دیده نه ای

از صفا خاطر تو دارد نور

باز مانده نه ای به صورت و بس

باز دانسته ای حقیقت عشق

اندرین شیوه تحفه ای بردار

پای در نه به جادهٔ تحقیق

از عراقی سلام بر عشاق