دل ما، چون چراغ عشق افروخت

انجم افروز اندرون عشق است

چون ز قوت سوی کمال آمد

عشق معنی صراط عشاق است

تا ازین راه بر کران نشوی

چون تویی صورت و تویی معنی

خویشتن را مبین، چو عشق آمد

هر که زین باده جرعه ای بخورد

اندرونی که درد او دارد

هر محبت، که در دلی پیداست

ابجد عشق، هر که خواهند نخست

چون دلت تخته را فرو شوید

ای دل، ای دل، خمیر مایه تویی

جای عشقی و جای معشوقی

می روی در سرای خسته دلان

منزلش دل شد و هوایش عشق