با صفا جمع گشت و حامل شد

در وجودم جنین روحانی

قابلهٔ عشق یافت چون می زاد

قرةالعین نیک موزون بود

به قماط هوس فرو بسته

شیر «حولین کاملین» او را

گر چه طفل است، پیر عشاق است

خالی از حشو و صافی از ایطا

رخ ندید آفتاب و مهتابش

سایه اش بر زمین نیفتاده

در پس پردهٔ صیانت بود

از معانی هر آنچه خواهی هست

که جگر گوشهٔ لطیف من است

زانکه در کوی آشنایی بود

نیک خاموش، لیک شیرین گوی

عشق را بیت های او ینبوع

گه بود گلستان و گه گلزار

چون حکایات او به غایت خوش

بی زبان مدح خواجه می گوید