من مست می عشقم هشیار نخواهم شد

امروز چنان مستم از بادهٔ دوشینه

تا هست ز نیک و بد در کیسهٔ من نقدی

آن رفت که می رفتم در صومعه هر باری

از توبه و قرایی بیزار شدم، لیکن

از دوست به هر خشمی آزرده نخواهم گشت

چون یار من او باشد، بی یار نخواهم ماند

تا دلبرم او باشد دل بر دگری ننهم

چون ساختهٔ دردم در حلقه نیارامم

تا هست عراقی را در درگه او باری