مست خراب یابد هر لحظه در خرابات

خواهی که راه یابی بی رنج بر سر گنج

یک ذره گرد از آن خاک در چشم جانت افتد

ور عکس جام باده ناگاه بر تو تابد

در بیخودی و مستی جایی رسی، که آنجا

تا گم نگردی از خود گنجی چنین نیابی

تا کی کنی به عادت در صومعه عبادت؟

تا تو ز خودپرستی وز جست وجو نرستی

در صومعه تو دانی می کوش تا توانی

جان باز در خرابات، تا جرعه ای بیابی

لب تشنه چند باشی، در ساحل تمنی؟

تا گم شود نشانت در پای بی نشانی

چون غرقه شد عراقی یابد حیات باقی