112
غزل شمارهٔ ۵۳
با عشق عقل فرسا دیوانه ای چه سنجد؟
با شمع روی زیبا پروانه ای چه سنجد؟
پیش خیال رویت جانی چه قدر دارد؟
با تاب بند مویت دیوانه ای چه سنجد؟
با وصل جان فزایت جان را چه آشنایی؟
در کوی آشنایی بیگانه ای چه سنجد؟
چون زلف برفشانی عالم خراب گردد
دل خود چه طاقت آرد؟ویرانه ای چه سنجد؟
گرچه خوش است و دلکش کاشانه ای است جنت
در جنت حسن رویت کاشانه ای چه سنجد؟
با من اگر نشینی برخیزم از سر جان
پیش بهشت رویت غم خانه ای چه سنجد
گیرم که خود عراقی، شکرانه، جان فشاند
در پیش آن چنان رو، شکرانه ای چه سنجد؟