بنمای به من رویت، یارات نمی افتد

گیرم که نمی افتد با وصل منت رایی

می افتدت این یک دم کیی براین پر غم

هر بیدل و شیدایی افتاده به سودایی

با عشق تو می بازم شطرنج وفا، لیکن

از غمزهٔ خونریزت هرجای شبیخون است

افتاده دو صد شیون از جور تو هرجایی

بیچاره عراقی، هان! دم درکش و خون می خور