کشیدم رنج بسیاری دریغا

به عالم، در که دیدم باز کردم

شدم نومید کاندر چشم امید

ندیدم هیچ گلزاری به عالم

مرا یاری است کز من یاد نارد

دل بیمار من بیند نپرسد

شدم صدبار بر درگاه وصلش

ز اندوه فراقش بر دل من

به سر شد روزگارم بی رخ تو

نپرسد از عراقی، تا بمیرد