برآید زان پریشانی هزار افغان ز هر سویی

وگر نه بی تو از عیشم نه رنگی ماند و نه بویی

به بالای تو گر سروی ببینم بر لب جویی

چه باشد با کمند شیرگیری صید آهویی؟

ز جان افشانی صاحبدلان گردی ز هر کویی

که چشمم عکس روی دوست می بیند ز هر سویی

به دست بی وفایی، سست پیمانی، جفاجویی

لطیفی همچو گل نازک ولی چون سرو خودرویی

ندارد طاقت دست و کمانش هیچ بازویی

دل من کم نخواهد کرد از مهرش سر مویی

به گرد کوی او سرگشته می گردند چون گویی

مگر باشد چو شمع آتش زبانی، چرب پهلویی

تحمل بایدت کردن جواب سرد بدخویی