رخ نگار مرا هر زمان دگر رنگ است

کرشمه ای بکند، صدهزار دل ببرد

اگر برفت دل از دست، گو: برو، که مرا

از آن گهی که خراباتیی دلم بربود

بدین صفت که منم، از شراب عشق خراب

بیار ساقی، از آن می، که ساغر او را

بریز خون عراقی و آشتی وا کن