در کوی تو لولیی، گدایی

بر خاک درت گدای مسکین

از دولت لطف تو، که عام است

پیش که رود؟ کجا گریزد؟

مگذار که بی نصیب ماند

چشمم ز رخ تو چشم دارد

جانم ز لب تو می کند وام

جستم همه جای را، ندیدم

بی روی تو هر رخی که دیدم

دل در سر زلف هر که بستم

در بحر فراق غرق گشتم

در بادیهٔ بلا بماندم

در آینهٔ جهان ندیدم

خود هر چه به جز تو در جهان است

فی الجمله ندید دیدهٔ من

اکنون به در تو آمدم باز

در چشم نهاده ام که یابم

در گلشن عشق تو عراقی