گرنه سودای یار داشتمی

ورنه غیرت دمم فرو بستی

بر در دوست گر رهم بودی

ور وصالش بساختی کارم

چه غمم بودی؟ ار درین تیمار

یار در کارم ار نظر کردی

زان فراموش عهد دشنامی

روزگارم شد، ار نه عاقلمی

بی رخ یار ناخوش است حیات

گر عراقی برون شدی ز میان