لقد فاح الربیع و دار ساقی

صبا بوی عراق آورد گویی

الا یا حبذا! نفحات ارض

دریغا! روزگار نوش بگذشت

بلیت ان صبحی بالبلایا

ز جور روزگار ناموافق

ادر، یا ایها الساقی، ارحنی

دلم را شاد کن، ساقی، که نگذاشت

و عل لعل لطیفی نار قلبی

بده جامی، که اندر وی ببینم

جرعت من التفرق کل یوم

بنال، ایدل، ز درد و غم که پیوست

الا یا اهل العراق، تحذ قلبی

عراقی، خوش بموی و زار بگری