چه بد کردم؟ چه شد؟ از من چه دیدی؟

چه افتادت که از من برشکستی؟

به هر تردامنی رخ می نمایی

تو را گفتم که: مشنو گفت بد گوی

مرا گفتی: رسم روزیت فریاد

دمی از پرده بیرون آی، باری

هم از لطف تو بگشاید مرا کار

نخستم برگزیدی از دو عالم

لب خود بر لب من می نهادی

خوشا آن دم که با من شاد و خرم

ز بیم دشمنان با من نهانی

چو عنقا، تا به چنگ آری مرا باز

مرا چون صید خود کردی، به آخر

تو با من آن زمان پیوستی، ای جان

از آن دم بازگشتی عاشق من

من ار چه از تو می آیم پدیدار

مراد تو منم، آری، ولیکن

گزیدی هر کسی را بهر کاری