بخشای، که خسته نیک زار است

دریاب کنون، که وقت کار است

از مرگ بتر هزار بار است

بیچاره دلم ، که نیک خوار است

از درگهت، آن کامیدوار است

از دردی هجر در خمار است

بیچاره مرا ، که دوستدار است

کو خود ز رخ تو شرمسار است

اندوه و غم تو غمگسار است

آن را که، چو تو نگار، یار است

هر لحظه و هر دمیش بار است

بر خاک درت چو خاک خوار است