عنقا چگونه گنجد در کنج آشیانه؟

بستان مرا ز من باز زان چشم جاودانه

بر هم زنم ز مستی نیک و بد زمانه

ما و شراب و شاهد، کنج شرابخانه

چون چشم یار مخمور از مستی شبانه

او در کناره، آنگه من رفته از میانه؟

مطرب سرود گفته هر دم دگر ترانه

و آواز او شنوده از زخمهٔ چغانه

این است کامرانی، باقی همه فسانه

پیمانه هم لب او، باقی همه بهانه

هر سه یکی است و احول بیند یکی دوگانه