بیا، ای دیده، تا یک دم بگرییم

دمی بر جان پر حسرت بموییم

گهی از درد بی درمان بنالیم

دل ما مرد، بر تن خوش بموییم

چو کار از دست رفت، این گریهٔ ما

خوشا آن دم که با ما یار خوش بود

نشد جان محرم اسرار جانان

تن بیمار ما درهم شد از غم

ز عمر ما دوسه دم ماند باقی

عراقی را کنون ماتم بداریم