ما چو قدر وصلت، ای جان و جهان، نشناختیم

ما که از سوز دل و درد جدایی سوختیم

بسکه ما خون جگر خوردیم از دست غمت

در سماع دردمندان حاضر آ، یارا، دمی

عمری اندر جست و جویت دست و پایی می زدیم

زان چنین ماندیم اندر ششدر هجرت، که ما

چون عراقی با غمت دیدیم خوش، ما همچو او