دل گم شد، ازو نشان نمی یابم

زان یوسف گم شده به عالم در

تا گوهر شب چراغ گم کردم

تا بلبل خوش نوا ز باغم رفت

تا آب حیات رفت از جویم

سیر آمدم از حیات خود، زیراک

سرمایه برفت و سود می جویم

آن یوسف خویش را کجا جویم

هم بر در دوست باشد ار باشد

بر خاک درش روم بنالم زار

چون جانش عزیز دارم، ار یابم

تا بر من دلشده بگرید زار

تا یک نفسی مرا دهد یاری

یاری ده خویشتن درین ماتم

بر خوان جهان چه می نشینم من؟

برخیزم ازین جهان بی حاصل

خواهم که شوم به بام عالم بر

خواهم که کشم ز چه عراقی را