مبند، ای دل، به جز در یار خود دل

ز منزلگاه دونان رخت بربند

برون کن از درون سودای گیتی

منه دل بر چنین محنت سرایی

دل از جان و جهان بردار کلی

که راهی بس خطرناک است و تاریک

نمی بینی چو روی دوست، باری

ز شوق او تپان می باش پیوست

چو روی حق نبینی دیده بر دوز

تو هم بربند بار خود از آنجا

قدم بر فرق عالم نه، عراقی،