ز جنس مردمان مشمار خود را

هنر باید چه روباهی چه شیری

ز خشم غالب و از حرص با برگ

ز اسب و تخت تو رشکم نیاید

چه رشک آید از آن چیزم که گردون

از این داغی بماند یا دریغی

چو بر تختی جمادی بر جمادی