ای ز قدر تو آسمان در گو

قدر و رای تو از ورای سپهر

دل و دست تو گاه فیض و سخا

بنده را صاحب استری دادست

خلقت آسیاء کی دارد

سنگ زیرین او همیشه روان

ناو او از درون و او معکوس

آسیابی چنین و باری نه

انوری این همه مزیح ز چیست

خود به یک ره بگو که بی کارست

تا ترا جود صدر دولت و دین

او تواند که کشت همت او