شمارهٔ ۳۷ - در مدح گوید
ای سروری که از گل دل قامت قلم
بی خدمت دوات تو بسته کمر نخاست
بادا همیشه ملک جمال تو منتظم
کز کاف کن فکان چو وجودت گهر نخاست
بی طبع دلگشای تو از سنگ زر نخاست
بی لفظ جانفزای تو از نی شکر نخاست
دعوی همی کنم که در آفاق چون تویی
از مسند امامت صدری دگر نخاست
