104
شمارهٔ ۳۲۹ - ستایش ملک الشعرا ارشدالدین
هیچ دانی ارشدالدین کز کف و طبع تو دوش
من چه شربتهای آب زندگانی خورده ام
آن ندانم تا تو چون پرورده ای آن قطعه را
این همی دانم که من زان قطعه جان پرورده ام
گرچه ایمانم بدان خاطر قوی بوده است و هست
راستی به دوش ایمانی دگر آورده ام
تا تو تعیین کرده ای یعنی که شعر تست شعر
پاره ای بر گفتهٔ خود اعتمادی کرده ام
نام من گسترده شد یکبارگی از نظم تو
ای مزید آورده بر نامی که من گسترده ام