از خانه به بازار همی شد زنکی لال

بر دل بگذشتش که اگر نیست مرا مال

آخر نبود کم ز حصیری به همه حال

حاصل شده از کدیه به جوجو نه به مثقال

نه از لللخ و از ککنب وزنه نه نال

گفتش برو ای قحبهٔ چونین به سخن زال

تا نرخ بپرسی تو به دی ماه رسد سال

از بس که زنی قرعه و گیری به ادا فال

هین در ورق هجو کشم صورت این حال