آنکه او دست و دلت را سبب روزی کرد

یافت از دست اجل جان گرامیش خلاص

ای ولی نعمت احرار سوی نعمت و ناز

با جهانی کفت آن کرد که با خاک و نبات

فضلهٔ بزم توفراش به نوروز برفت

بخت پیروز ترا گنبد فیروزهٔ چرخ

زبدهٔ گوهر آن شاه که از گوشهٔ تخت

پاسبانی جهان گر تو بگویی بکند

وز سراپردهٔ آن شاه کز انگشت نفاذ

از شب و روز میندیش که با تست بهم