ای جهانی پر از مکارم تو

چون قوی دل بود به رحمت تو

چکند گرچه نیست بر تو عزیز

بسکه کوشد که با تو دم نزند

مبرمی شرط شاعریست ولیک

اینک این مباینت حکمیست

اینکه او پشت دست می خاید

چه کنم قصه چون دراز کنم

آب چون آتشم فرست که باد

آب انگور بوک سعی کند