ای کفت باغ امل را بهترین اردیبهشت

کافتاب از ماه و چرخ از خاک و کعبه از کنشت

ذکر اقبال تو بر اوراق گردون می نبشت

چون صور بخش هیولی خاک آدم می سرشت

بردن حاجت به نزدش چون کریمان نیست زشت

در دلم آنست کانرا قبله کردن زرد هشت

از کف رادت که او جز تخم آزادی نکشت

زان بنگریزم که آدم را برون کرد از بهشت