چون کسی نیست که از عشق تو فریاد رسد

گر وصال تو به ما می نرسد ما و خیال

چه رسیدست به لاله ز رخت جز حسرت

خاک درگاه ترا سرمهٔ خود خواهم کرد

از تو هر روز غمی می طلبم از پی آنک