زلف تو زنهار جانها می خورد

عافیت را کس به کس می نشمرد

راز دلها را به درها می برد

کز تو یک غم دل به صد جان می خرد

پای کس جز بر سر خود نسپرد

لاجرم زلف تو پرده اش می درد

تا سر زلف تو در سر ناورد

تا دلم آن را طریقی بنگرد

تا تو بندیشی جهان می بگذرد

زندگانی را نگر چون می برد

چون کنم می نگزرد می نگزرد