احوال ما نپرسی نزدیک ما نیایی

سهلست اینکه گه گه رویی بما نمایی

بدخوی خوبرویی بیگانه آشنایی

غم آن قدر نداند کاخر تو آن مایی

دادی به یک حدیثم از دست غم رهایی

من زین سخن نه لنگم تو با که در کجایی

نی دست آن نداری هین زود می چه پایی

تو کار خویش می کن ای جان و روشنایی