بس راحتی ندارم باری ز زندگانی

وی یار ناموافق آخر تو با که مانی

روزم سیاه کردی دردا که می ندانی

بایست طیره رویی رو جان که ننگ جانی

تا خود چه گونه باشد احوال این جهانی