گر من اندر عشق جز درد یاری دارمی

ور نکردی خوار تیمار توام در چشم خلق

هم ز باغ وصل تو روزی گلی می چیدمی

نیستی فریاد من چندین ز جور روزگار

نالهٔ من هر شبی کم باشدی از آسمان

چون نمی گیرد قراری کار من با وصل تو

روزم از عشقت چو شب تاریک بگذشتی اگر