شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۲۹۱
انوری
انوری( غزلیات )
75

غزل شمارهٔ ۲۹۱

با من اندر گرفته ای کاری
کان به عمری کند ستمکاری
راستی زشت می کنی با من
روی نیکو چنین کند آری
بعد از این هم بکش روا دارم
هیچ ممکن شود که یکباری
روزگارم گلی شکفت از تو
که به عمری چنان نهد خاری
گویمت بوسه ای مرا گویی
گفته اند این حدیث بسیاری
لیکن ار عشوه بایدت بدهم
نبود یاد کرد خرواری
بوسه در کار تو کنم چه شود
گر برآری به خنده ای کاری
چون رخانم سیاه خواهی کرد
سر دندان سپید کن باری
جان به دلال وصل تو دادم
گفتم این را بود خریداری
گفتم ار رایگانکم ندهی
بخرندت به تیز بازاری