85
غزل شمارهٔ ۲۶۵
تا که دستم زیر سنگ آورده ای
راستی را روز من شب کرده ای
از غم عشق تو دل خون می خورد
وای آن مسکین که با او خورده ای
یک به ریشم کم کن از آهنگ جور
گرنه با ایام در یک پرده ای
دل همی دزدی و منکر می شوی
بازیی نیکو به کو آورده ای
با چنین دست اندرین بازی مگر
سالها این نوع می پرورده ای
انوری دم درکش و تسلیم کن
کین ستم بر خویشتن خود کرده ای