83
غزل شمارهٔ ۲۲۱
ترا من دوست می دارم ندانم چیست درمانم
نه روی هجر می بینم نه راه وصل می دانم
نپرسی هرگز احوالم نسازی چارهٔ کارم
نه بگذاری که با هرکس بگویم راز پنهانم
دلم بردی و آنگاهی به پندم صبر فرمایی
مکن تکلیف ناواجب که بی دل صبر نتوانم
اگر با من نخواهی ساخت جانم همچو دل بستان
که بی وصل تو اندر دل وبال دل بود جانم