بیا که با سر زلف تو کارها دارم

بیا که چون تو بیایی به وقت دیدن تو

بیا که بی رخ گلرنگ و زلف گل بویت

بیا که در پس زانو ز چند روز فراق

چو آمدی مرو از نزد من که در همه عمر

نه جور بخت من و روزگار محنت تو

مرا ز یاد مبر آن مبین که در رخ و چشم

خطاست اینکه همی گویم این طمع نکنم

قرارهای مرا با تو رنگ و بویی نیست

زکار خویش تعجب همی کنم یارب