87
غزل شمارهٔ ۱۶۷
دلا در عاشقی جانی زیان گیر
وگرنه جای بازی نیست جان گیر
جهان عاشقی پایان ندارد
اگر جانت همی باید جهان گیر
مرا گویی چنین هم نیست آخر
چنان کت دل همی خواهد چنان گیر
من اینک در میان کارم ای دل
سر و کاری همی بینی کران گیر
در آن می زنی کز غم شوی خون
برو هم عافیت را آستان گیر
به بوی وصل خود رنگش نبینی
به حرمت جان هجران در میان گیر