زهی ز روی بزرگی خلاصهٔ دنیی

به اهتمام تو دایم عمارت عالم

تویی که مفتی کلک تو در شریعت ملک

تویی که منهی رای تو بی وسیلت وحی

سپهر گفت به جاه از زمانه افزونی

چو کان عریق بود گوهرش نفیس آید

کدام گوهر و کان عریق تر که بود