شناسای معانی موبد پیر

که چون خسرو ستد گنجینهٔ روم

چو غالب گشته بود از تیغ کین خواه

زبانی پوزشی کان در حرم کرد

ز شیرین عیش مریم بود چون تلخ

به تن عیسی جانش مانده بی دم

ز بیماری به بستر خفت ماهی

ملک بایست و نابایست برخاست

دل از سودای شیرین در غم افگند

به ماتم کرد پیراهن بسی چاک

چو شیرین دید کز خس رفته شد راه

رسید آن در بی قیمت به دریا

گلشن تر شد خزان را باد بنشست