از دوری خود جانا حال دل من بشنو

زان موی بناگوشت هر کس گله ای دارد

نافه همه بوی خوش ازبوی تو می دزدد

از باد هوایت دل صد جان بدید این خود

تو جان منی و من دور از تو همی میرم

بشکست می لعلت چون توبهٔ خسرو را