سرو منی و ازدل بستان خودت خوانم

اول بدو صد زاری جان پیش کشت کردم

هر چند که جان من دید از تو جفایی چند

هر لحظه مرا با دل جنگیست درین معنی

از بس که نمی ارزم نزد تو به کشتن هم