گزیدهٔ غزل ۴۶۲

دوش می رفت وآه می کردم

در پی او نگاه می کردم

هر دم از خون دیده در پی او

قاصدی رو به راه می کردم

شب همه شب ز دود سینهٔ خویش

سرمه در چشم ماه می کردم

ناوک غمزه در دلم می زد

من دل خسته آه می کردم

گریه میکردم و به حالت خویش

خنده هم گاهگاه می کردم

متن