95
گزیدهٔ غزل ۳۳۹
دل باز سوی آن بت خو چه می دود
این خون گرفته باز دران کوچه می رود؟
چون رفت از من آن دل نادان روای صبا
امشب بران غریب ببین کوچه میرود؟
گلگشت باغ می کند امروز سرو من
بنگر که باز بر گل خوشبو چه میرود؟
جان می رود زمن چو گره می زند به زلف
مردن مراست از گره او چه می رود؟