گزیدهٔ غزل ۲۲۲

گر کنی یاری و گر آزار بر من بگذرد

هر چه می خواهی بکن ای یار بر من بگذرد

گفتی از من بگذرم زین سو بود بر تو ستم

این ستم ای کاشکی هر بار بر من بگذرد

هر سحر گاهی فرستم جان به استقبال او

تا مگر بویی از آن گلزار بر من بگذرد

متن