گزیدهٔ غزل ۱۴۱

آنکه دلم شیفتهٔ روی اوست

شیفتهٔ تر می کندم این چه خوست؟

دوش بگفتم که دهانیت نیست

گفت که بسیاردرین گفتگوست

به که رخ از خلق بپوشد از انک

دیدهٔ بد آفت روی نکوست

هستی من رفت وخیالش نماند

این که تو بینی نه منم بلکه اوست

متن