گزیدهٔ غزل ۱۱۴

در چمن جان من سرو خرامان یکی است

نرگس رعناش دو غنچهٔ خندان یکی است

گفت به غمزه لبش جان ده و بوسی ستان

کاش دو صد جان بدی وه که مرا جان یکی است

من ز غم گل رخی ژاله فشانم چو اشک

ابر درین واقعه با من گریان یکی است

متن